Արևմտահայերենն ինձ համար անհաղթահարելի չէ, բայց 500 և ավելի էջանոց վեպը… Աբովյանից հետո առաջին հեղինակն է, որ վերջակետը դարձրել է հազվադեպ նշան։ Կետադրությունն ընդհանրապես ծայրահեղ դեպք է այս վեպում (հասկացիր՝ ինչպես կհասկանաս)։ Ընթերցանության առաջին էջերից պարզ էր, որ «արևմտահայերեն» ասվածն այս գրքի համար խիստ չափազանցված է. չթարգմանված-չծանոթագրված ֆրանսերենը խառնած ֆրանսամիտ հայերենին անանցանելի մացառների նման չի թողնում՝ առաջ գնաս։ Read the rest of this entry »
Tag Archives: լեզու
ՆՈՐԻՑ ԱԲՈՎՅԱՆԻ ՄԱՍԻՆ
Երբ առաջին անգամ կարդացի Խաչատուր Աբովյանի «Վերք Հայաստանի»… Ստում եմ. առաջին անգամ «Վերք Հայաստանին» չկարդացի։ Առաջին էջերից արդեն պարզ էր, որ դա կարդալու համար գերագույն ջանքեր ու շատ ժամանակ է պետք։ Դրա համար էլ ծալեցի ու հնարավորինս հեռու դրեցի հանձնարարված վեպը, բացեցի ինձ համար երիցս ատելի դասագիրքն ու սերտեցի՝ ինչ այնտեղ գրված էր։ Իսկ առավոտյան՝ դասին, մատներս խաչ արած՝աղոթում էի, որ ինձ դաս չհարցնի։ Read the rest of this entry »