Տոնինո Գուերա
Օդը
Օդը թեթև նյութ է գլխիդ շուրջը, որն ավելի լուսավոր է դառնում, երբ ժպտում ես։
Փիլիսոփայական եզրահանգում
Դու սիրում ես ծաղիկներ ու քաղում ես դրանք։ Դու սիրում ես կենդանիներին՝ միս ես ուտում։ Ասում ես՝ սիրում ես ինձ։ Ես վախենում եմ քեզնից… Read the rest of this entry »
Վիլյամ Սարոյան
Վիլյամ Սարոյան
Տանը ինձ մի կատու է ընկերակցում` թափառող ծղրիդների և սարդերի հետ միասին: Զվարճաում եմ, երբ տեսնում եմ կատվին, իր հերթին` նաև ծղրիդին, իսկ երբ սարդը բանտարկվում է լոգարանի խողովակի մեջ և ահագին չարչարվելուց հետո` մոտ տասը ժամ, համոզվում է, որ անկարող է մագլցել խողովակի պատի ճերմակ Աննապուրնան ի վեր, եկեք այդ անունը տանք դրան, ես թղթով վերցնում եմ սարդին և ազատագրում եմ նրան: Ուզում եմ, որ նա ապրի: Ինչո՞ւ: Որովհետև ինքս եմ ուզում ապրել: Արդյո՞ք սա կյանքի ծարավի բավական կեղծ ծիսակարգ է բոլոր արարածների համար` ի լրումն այդ մասին վերջին տեղեկություններին, ասելիքը ո՞րն է: Read the rest of this entry »
«Սերը ինչ-որ ինքնըստինքյան հասկանալի բան չէ։ Դա ավելի շուտ պահանջում է կարգապահություն, կենտրոնացում, համբերություն, հավատ և նարսիցիզմի հաղթահարում։ Դա ոչ թե զգացում է, այլ գործողություն։ Սերը որոշում է, սերը վճիռ է, սերը խոստում է։ Եթե սերը միայն զգացմունք լիներ, իրար հավերժորեն սիրելու խոստումն անհիմն կլիներ։ Զգացմունքը գալիս է և հնարավոր է՝ անցնի։ Մարդ ինչպե՞ս կարող է վճռել, որ դա պիտի հավերժ մնա, երբ իմ գործողությունը չի ներառում վճիռ ու որոշում։ Read the rest of this entry »
Օշո
Հնարավոր է խորապես սիրել, բայց լինել մենակ։ Իրականում հնարավոր է մենակ լինել միայն այն դեպքում, եթե խորապես սիրում ես։ Սիրո խորությունը շուրջդ օվկիանոս է ստեղծում, խորը օվկիանոս, և դու դառնում ես կղզի՝ բացարձակ միայնակ։ Հա, օվկիանոսը շարունակում է իր ալիքները նետել քո ափը, բայց ինչքան շատ են օվկիանոսի ալիքները ծեծում քո ափերը, էնքան դու ավելի կուռ ես դառնում, էնքան ավելի արմատավորվում ես, էնքան ավելի կենրտրոնաձգվում ես։ Սերն արժեքավոր է հենց նրա համար, որ քեզ մենակություն է տալիս։ Բավարար չափով տարածք է տալիս, որ դու մենակ լինես։ Read the rest of this entry »
1950 թ. 17-ամյա Անդրեյ Տարկովսկին սիրահարվում է ոմն Տ. Պ.-ի*՝ որոշելով նույն թվականի ամռանն ամուսնանալ նրա հետ: Այս մասին Անդրեյը չի ասում թե՛ մորը և թե՛ քրոջը: Նամակ է հղում միայն հորը, որում խոսում է իր սիրո, դերասանական հակումների ևն մասին: Ստորև՝ Արսենի Տարկովսկու պատասխան-նամակը՝ որդուն.
——
* աղջկա լրիվ անունը չի նշվում: Read the rest of this entry »
«Ալպիական մանուշակ» պատմվածքը Չարենցի կնոջ` Արփենիկի հիշատակին նվիրելուց առաջ Ակսել Բակունցը մի առիթով խոստովանել է, որ իրականում դա գրվել էր բոլորովին այլ կնոջ համար: Նույնիսկ պատմվածքում տողեր կային, որոնք գաղտնազերծում էին Բակունցի սրտի գաղտնիքը: Եվ այդ ճակատագրական կնոջ անունն էր Ժենյա Գյուզալյան:
Ժամանակակիցները պատմում են, որ Ժենյան միջին հասակի, բարեկազմ, փոքր ինչ սրված դիմագծերով աղջիկ էր: Միշտ երազկոտ հայացք ուներ: Հագնվում էր շատ ճաշակով: Սիրում էր ու ծանոթ էր գրականությանը: Այս սերը գալիս էր նրա ընտանիքից, որտեղ առանձնակի վերաբերմունք կար արվեստների նկատմամբ: Read the rest of this entry »
Ուոլթ Ուիթմեն
Երազ տեսա, երազիս՝ աշխարհի մնացած մարդկանց
ամեն տեսակ հարձակման համար անառիկ մի քաղաք,
Երազիս՝ դա մի չտեսնված՝ Բարեկամների քաղաք էր.
Ոչինչ այնտեղ ավելին չարժեր, քան ամուր սերը գերագույն.
սա էր առաջինը,
Սա էր երևում քաղաքի մարդկանց գործերում ամեն ժամ,
Եվ նրանց հայացքներում ու բառերում։Թարգմանությունը՝ Հասմիկ Ղազարյանի
Հովհաննես Թումանյան
Լիներ հեռու մի անկյուն,
Լիներ մանկան արդար քուն,
Երազի մեջ երջանիկ,
Հաշտ ու խաղաղ մարդկություն։
Ուոլթ Ուիթմենը ամերիկյան ժամանակակից պոեզիայի հիմնադիրն է:
View original post 1,146 more words
Եվ Աստված
Առանց հողաթափերի
Իմ ննջարանը մտավ գիշերով,
Ոտնահետքերը
Թողնելով իբրև
Քանդակված պատգամ: Read the rest of this entry »
Միլան Կունդերա
հատված «Անմահություն» վեպից
Ընդունված է համարել, որ եվրոպական քաղաքակրթությունը հիմնված է գիտակցականության վրա։ Բայց դրա մասին նույնքան արդար կլիներ ասելը, որ զգացմունքների, սենտիմենտի քաղաքակրթություն է։ Սա ստեղծել է մարդու մի տիպ, որը ես կոչում եմ «մարդ սենտիմենտալ»՝ homo sentimentalis։ Read the rest of this entry »
Շարլ Ազնավուր
Հասմիկ Ղազարյան 