Ճաշից հետո ես ուզում էի մնալ սենյակումս, որ մի քիչկարդամ, սակայն հայրիկն ու մայրիկը գրեթե միաժամանակեկան ինձ ասելու, որ այդ երեկո ես պետք է նրան տանեմման տալու: Առաջին բանը, որ ասացի, այս էր, որ թող մեկուրիշը նրան տանի, և որ խնդրում եմ ինձ հանգիստ թողնեն:Ուրիշ բաներ էլ էի ուզում ասել, բացատրել` ինչու ինձ դուրչէր գալիս նրա հետ դուրս գալը, սակայն հայրիկը մի քայլառաջ եկավ և ինձ նայեց այնպիսի հայացքով, որ ես ընդհանրապես չեմ կարող հակաճառել. աչքերըհառում է ինձ, և ես զգում եմ, թե ինչպես են դրանք ավելի ու ավելի խորը մխրճվում դեմքիս մեջ,մինչև որ՝ քիչ է մնում գոռամ, բայց ես պետք է շրջվեմ, պատասխանեմ` այո՛, իհարկե՛, անմիջապե՛ս:Այսպիսի դեպքերում մայրիկը ոչինչ չի ասում ու ինձ չի նայում, այլ մի փոքր ետ է կանգնում` ձեռքերըիրար միացրած, և ես տեսնում եմ ճակատին թափվող նրա մոխրագույն մազերն ու պետք է շրջվեմ, պատասխանեմ` այո,՛ իհարկե՛, անմիջապե՛ս: Այսպիսով, առանց որևէ բան ավելացնելու, գնացին, ուես սկսեցի հագնվել՝ այն միակ մխիթարանքով, որ առաջին անգամ եմ հագնելու դեղին կոշիկներս, որոնք այնքան սիրուն էին փայլում: Read the rest of this entry »
Tag Archives: պատմվածք
Խուլիո Կորտասար | Ճաշից հետո
Անն Շենե | ԱՀԱ՛ ՔԱՂԱՔԸ
Anne Cheynet, 1938 – Ռեյունիոն
ֆրանս. թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը
Ոչ ոք չկա՞…ոչ ո՞ք……
Անապատ…անապատ
Բետոնե անապատ Read the rest of this entry »
Ամենագեղեցիկ ջրահեղձն աշխարհում
Գաբրիել Գարսիա Մարկես
«Կյանքը ավելին չէ, քան շարունակ
հնարավորությունների շղթա գոյատևելու համար»
Երեխաները, որ առաջինն էին նկատել ծովի խորքից մոտեցող գորշ ու տձև զանգվածը, նախ երևակայել էին թե այն թշնամու ռազմանավ է, բայց քիչ անց, պարզելով որ ոչ կայմեր ունի և ոչ էլ դրոշներ, նրանք մտածել էին թե դա կետաձուկ է: Երբ այն հասել էր ափի ծանծաղուտին, և նրանք մաքրել էին այն ջրիմուռների գալարներից, մեդուզաների շոշափուկներից, ձկան թեփուկներից ու նավաբեկության բեկորներից, այդժամ հասկացել էին որ այն ջրահեղձ մարդ է: Read the rest of this entry »
Քո արյան հետքը ձյան վրա
Գաբրիել Գարսիա Մարկես
Երեկոյան, երբ սահմանին հասան, Նենա Դակոնտեն նկատեց, որ մատը, որի վրա հարսանեկան մատանին էր, շարունակում է արյունել: Լաքե եռեզր գլխարկին կոպիտ բրդյա ծածկոց գցած պարեկը կարբիդե լապտերի լույսի տակ ստուգեց անձնագրերը՝ մեծ ջանք թափելով, որպեսզի Պիրենեյներից փչող կատաղի քամին ցած չգլորեր իրեն: Չնայած երկու դիվանագիտական անձնագրերն էլ կարգին էին՝ պարեկը բարձրացրեց լապտերը, որպեսզի համոզվեր, որ լուսանկարները նման էին դեմքերին: Read the rest of this entry »
Հասմիկ Ղազարյան 